Εκπληκτική μοτοσυκλετιστική βόλτα της ΛΕΦΚΑ σε ΤΥΡΟ-ΦΩΚΙΑΝΟ-ΚΥΠΑΡΙΣΣΙ!!
Η πανοραμική θέα σε κάθε στροφή, των πανέμορφων θαλασσινών τοπίων, μπερδεμένη με τα κατακόκκινα-κίτρινα και πορτοκαλί φυλλώματα στα ορεινά περάσματα και στις κορυφές, έδωσαν άλλη ορμή στην εξερεύνηση της ΛΕΦΚΑ.
Ο νέος φίλος, που αποκτήσαμε στον Τυρό, ο Γιώργος με το Kawasaki 750z, που έγινε αμέσως μέλος μας, μας περιμένει να ξαναπάμε κι επιβεβαιώνει τη δύναμη της μοτοσυκλετιστικής μας οικογένειας! -Γεια σου φίλε Γιώργο!!! Κι αφού μιλάμε για φιλίες....
Η εκδρομή αυτή είναι αφιερωμένη στον αγαπημένο μας φίλο Γιώργο Κυπραίο, (ιδρυτικό μέλος της ΛΕΦΚΑ, που έφυγε νωρίς), ο οποίος είχε προτείνει αυτή τη βόλτα στο Κυπαρίσσι, αλλά δεν προλάβαμε να την πάμε μαζί του.
Η ΛΕΦΚΑ ιδρύθηκε για να πάει παντού και τα σχέδια δεν τελειώνουν, το αντίθετο είμαστε ασταμάτητα εν κινήσει και σε πείσμα των καιρών έχουμε φανταστεί ονειρεμένους προορισμούς και είμαστε ανοιχτοί σε κάθε μοτοσυκλετιστή, που σέβεται τον άνθρωπο και τη μηχανή!!
Οι μηχανές μας έφτασαν και φέτος στον Αλιάκμονα ποταμό και κατασκηνώσαμε μέσα στην ομορφιά και την ηρεμία αυτού του τόπου!!
Το φιλόξενο ποτάμι, οι ντόπιοι φίλοι μας από το Νεστόριο (που κάθε χρόνο περιμένουν να ακούσουν τις μηχανές μας και να πούμε τα νέα μας), η νύχτα με τη φωτιά, η μέρα με τα πουλιά κι ο ήχος του ποταμού, όλα τρύπωσαν στους τροχούς μας και μας ακολούθησαν.
Ομορφες κι οι αναμνήσεις από τον λιμναίο οικισμό του Δισπηλιού στην Καστοριά, που επίσκεφθήκαμε!!!
Ένα ταξείδι 7.500 χρόνια πίσω! Με βάση τα αρχαιολογικά ευρήματα στις ανασκαφές που έγιναν στην περιοχή, όταν το 1932 κατέβηκε η στάθμη της λίμνης και αποκαλύφθηκαν τα υπολείμματα ενός οικισμού, έχει στηθεί αναπαράσταση του νεολιθικού αυτού οικισμού, όπως αυτός ήταν προ 7.500 ετών, με παραλήμνια σπίτια κατασκευασμένα από ξύλο και πηλό και ανθρώπινα ομοιώματα, που δείχνουν τις καθημερινές τους ασχολίες !!! Κάτι σπάνιο !!!
Οταν λέμε, ότι πήραμε τα όρη και τα βουνά, εννοούμε τα πήραμε σβάρνα και τα σηκώσαμε!
Μετά από ένα προσχεδιασμένο 15ωρο ταξείδι την πρώτη μέρα της μοτοσυκλετιστικής μας απόδρασης, όπου οργώσαμε Νομούς Αρτας, Γρεβενών και Ιωαννίνων με στάσεις κι εξερευνήσεις σε ποτάμια, φράγματα, γέφυρες και καταρράκτες, φτάσαμε στη ΖΕΣΤΗ ΚΟΙΛΑΔΑ (ΒΑΛΙΑ ΚΑΛΝΤΑ) και κατασκηνώσαμε για λίγες μέρες σε ένα πανέμορφο καταφύγιο, πάνω από ποτάμι, από το οποίο ξεκινάει και το μονοπάτι για το περίφημο Αρκουδόρεμα, το οποίο και διαβήκαμε!
Και του χρόνου φίλοι μοτοσυκλετιστές και μοτοσυκλετίστριες στα όρη της Πίνδου, που τόσο μας μαγέψανε με την ομορφιά τους, πότε ήσυχη και πότε άγρια, με τις μυρωδιές, τους ανθρώπους τους, τις παραδοσιακές μουσικές τους, που απλώνονταν κι αντηλαλούσαν αρμονικά στα χωριουδάκια τους και κυρίως με την απλόχερη επαφή ζώων κι ανθρώπων σε κάθε βήμα!
Από την επίσκεψη της ΛΕ.Φ.ΚΑ στο μουσείο Srebrenica Genocide Memorial Exhibition.
Η τεράστια αφίσσα στην καρδιά του Σαράγεβο, της Βόσνιας μάνας με την επιγραφή "ΕΙΣΑΙ Ο ΜΑΡΤΥΡΑΣ ΜΟΥ (ΥΟU ARE MY WITNESS)", καλεί τους περαστικούς να εισέλθουν στο χώρο, που είναι αφιερωμένος στη μνήμη των 8.000 θυμάτων (ανδρών κι εφήβων μουσουλμάνων), που σφαγιάστηκαν την 11η Ιουλίου1995 στη Σρεμπρένιτσα της Βοσνίας κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου στην πρώην Γιουγκοσλαβία.
Ενας κόμπος στον λαιμό με το που εισέρχεσαι. Αναρρίθμητες φωτογραφίες νεκρών ανδρών, κυρίως νέων (έφηβα παιδιά ακόμα) καλύπτουν τους τοίχους του μουσείου κι ο πόνος της βόσνιας μάνας/γυναίκας/γιαγιάς/αδελφής/κόρης, που έμεινε να ψάχνει στους ομαδικούς τάφους τον δικό της άνθρωπο ή να θυμάται το βλέμμα του 16 χρονου παιδιού της την ώρα που το παίρναν για εκτέλεση, γίνεται και δικός σου λυγμός και σπαραγμός, παγκόσμιος, γιατί η καρδιά της μάνας/γυναίκας δεν έχει χρώμα και σύνορα.
Ο επισκέπτης κάθεται στους πάγκους, παρακολουθεί σε βίντεο 15 λεπτών όλη τη φρίκη, γίνεται μάρτυρας, τα δάκρυα των ντόπιων, των τουριστών και των περαστικών όλων των εθνών και χρωμάτων, που παρακολουθούν το βίντεο μπερδεύονται στο πάτωμα κι αν είχαμε μία κουτάλα κι ανακατεύαμε αυτόν τον ζωμό, τα σύνορα κι όλα αυτά που δήθεν χωρίζουν τους ανθρώπους θα χάνονταν με μιας.
Η ΛΕ.Φ.ΚΑ συνεχίζει την πορεία της. Κατευθύνεται στο ΤΟΥΝΕΛ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ Ή ΤΗΣ ΕΛΠΙΔΑΣ. Είναι το τούνελ που έσκαψε ο βόσνιος στρατός κατά την πολιορκία του Σαράγεβο επί 1.425 ημέρες, κάτω από το αεροδρόμιο. Από εκεί διακινούνταν μυστικά στην κατεχόμενη πόλη η ανθρωπιστική βοήθεια (τρόφιμα και φάρμακα για τους κατοίκους) και όπλα για τους υπερασπιστές της πόλης.
Διασχίσαμε το επισκέψιμο, επισκευασμένο κομμάτι του και ένα μικρό μέρος από το αυθεντικό, στο οποίο δεν υπάρχει καμμία παρέμβαση και οι φωτογραφίες των νεκρών στον περιβάλλοντα χώρο και οι σκηνές από τους διάσπαρτους ακροβολισμένους στη πόλη μαχητές, που εκτελούσαν βόσνιους μικρούς και μεγάλους μας κράτησαν εκεί, χαμένους στο χρόνο να κοιτάμε, να σκεφτόμαστε, να συζητάμε και να μοιραζόμαστε την θλίψη μας για όλα τα θύματα, όλων των αιματοκυλισμένων χωρών, που οι ξένες δυνάμεις (οι προστάτες των λαών) φροντίζουν για το καλό τους.
Αποδεδειγμένα για τη ΛΕ.Φ.ΚΑ το ταξίδι έχει νόημα, αν πίσω από την όμορφη φύση και τα περίτεχνα κτίρια παραμερίσει την τουριστική κουρτίνα και βρεθεί σε τόπους σημαντικούς για τον άνθρωπο, σε κάθε τόπο, που τυχόν θηριωδίες αμαύρωσαν την ανθρωπότητα, όπως για παράδειγμα στο Αουσβιτς, που η ΛΕ.Φ.ΚΑ επισκέφθηκε προ ετών, διότι δεν είμαστε ποτέ αδιάφοροι για όλα αυτά.
Όπου κι αν πάμε διαπιστώνουμε, ότι όλοι οι τόποι έχουν να διηγηθούν ιστορίες, που δεν περιλαμβάνονται στα μενού των "εστιατορίων" για τουρίστες! Αυτή την τροφή αναζητάμε, την εκτός "μενού", αυτή που μπορεί να χρειαστεί να περάσουμε ολόκληρες οροσειρές για να τη γευτούμε. Ραντεβού ΛΕ.Φ.ΚΑ στα επόμενα δύσκολα περάσματα!