Συναυλία, που όσοι παρεβρεθήκαμε θα θυμόμαστε, όχι μόνο γιατί ήταν η τελευταία σ'αυτό το χώρο που αγαπήσαμε και μοχθήσαμε να τον στήσουμε ως έχει, αλλά κι επειδή φιλοξενήσαμε σ' αυτή την συγκινησιακά φορτισμένη στιγμή μια μπάντα δικών μας ανθρώπων που σεβόμαστε απεριόριστα και που τα έδωσε όλα....!
Ο Ηρακλής και Λερναία Ύδρα έπαιξαν σπίτι τους. Μοιραστήκαμε μαζί τους ξεχωριστές στιγμές απαράμιλλης ομιορφιάς, πάθους, μελωδικότητας, υψηλής τεχνικής αρτιότητα,προβληματισμού κι αισιοδοξίας ότι υπάρχει ελπίδα,όταν τέτοιοι άνθρωποι βάζουν πλάτη και το πολεμούν παρόλες τις αντιξοότητες και τα εμπόδια αυτής της σκληρής κι απάνθρωπης εποχής.
Ο Ηρακλής αποδεικνύει συνεχώς με το πάθος ενός εφήβου,το πόσο μεγάλος μουσικός είναι,ότι τίποτα δεν έγινε τυχαία κι ότι παραμένει "άνθρωπος".
Υπέροχες φωνές και εξαιρετικές στο λαούτο & φυσαρμόνικα η Ειρήνη Τριανταφυλλίδη και στο βιολί η Λουίζα Καλονά που καθηλώνουν.
Στυλοβάτες,ακούραστοι και εντυπωσιακοί στο μπάσο ο Μιχάλης Νικολαΐδης και στα τύμπανα ο Βαγγέλης Ευσταθίου.
Ευχάριστη στιγμή η παρουσία του Τάκη Μακρή στην κιθάρα-φωνή και του Τάσου Φωτοδήμου στα ντραμς,που κλήθηκαν ν'ανέβουν στη σκηνή.
Ανοίγουμε πανιά και προχωράμε,σαν άλλο "Ελεύθερο πουλί"....,στον καινούργιο χώρο κι εκεί θα ξαναβρεθούμε σύντομα για τα καλύτερα,στη σκηνή της ΑΝΤΙΘΕΣΗΣ!!!
Ένα "ευχαριστώ".....είναι λίγο, Ηρακλή Τριανταφυλλίδη!!!
